Bernard jest zamkniętym w sobie odludkiem w średnim wieku. Zafascynowany mechanizmami starych zegarów, bez reszty poświęca się zegarmistrzostwu. Jedyną osobą łączącą go ze światem zewnętrznym jest pracownica opieki społecznej - Terese. Zamężna dziewczyna stopniowo ulega fascynacji wrażliwością i bogatą osobowością Bernarda. Stają się przyjaciółmi i kochankami. Sielanka trwa do dnia, w którym mężczyzna znajduje wewnątrz nowo nabytego zegara złoty warkocz.

Zafascynowany przeszłością i antykami zegarmistrz Bernard żyje w swoim odrębnym świecie, wypełnionym nieustannym tykaniem zegarów. W niedawno nabytym, antycznym sekretarzyku odnajduje sekretną szufladę, z ukrytym w niej złocistym warkoczem. Mężczyzna, owładnięty obsesją czasu, przemijania i śmierci, zaczyna fascynować się pięknym znaleziskiem. Pogrąża się w obsesyjnych myślach o nieznanej właścicielce warkocza; nosi go wszędzie ze sobą, zaczyna nawet z nim rozmawiać i pieścić. Traci poczucie realności i rzeczywistości, zanurzając się w świat sennych marzeń, majaków i obsesji. Ta niezdrowa fascynacja wpływa negatywnie na jego realny związek z zamężną Terese - pracownicą Armii Zbawienia (Gosia Dobrowolska). Bernard będzie musiał odpowiedzieć sobie na pytanie, co jest dla niego ważniejsze - prawdziwa kobieta z krwi i kości czy też złudne wyobrażenie i nieistniejący miraż z przeszłości.

Jest to opowieść o zegarmistrzu Bernardzie, który posiada wyjątkowy dar: niezwykły smak we wszystkim, co dotyczy antycznych przedmiotów. Kolekcjonuje je też z pasją. Pewnego dnia staje się właścicielem pięknej osiemnastowiecznej szafki. W sekretnym schowku znajduje splot złotych włosów, przechowujący jeszcze prawie niewyczuwalny zapach. Ów warkocz wydaje się Bernardowi tajemniczą, nieziemską relikwią. Kiedy i dlaczego został schowany w szufladzie? Jaki dramat się za tym krył? Jak to możliwe, że włosy pozostały nienaruszone, choć ta, która była ich właścicielką, zapewne od dawna nie żyje i trudno sobie wyobrazić, jak wyglądała. Obsesja Bernarda, dotycząca wszystkich przedmiotów z przeszłości, pogłębia się i popycha go w świat fantazji, rojeń i namiętności, której obiektem staje się przedziwny warkocz. Zegarmistrz nie rozmawia o swoich uczuciach z nikim, nawet z ukochaną Teresą. Gdy delikatne pasma zaczynają się kruszyć, Bernard załamuje się nerwowo. Wydaje mu się, że to czyjaś dusza bezpowrotnie odchodzi w przeszłość.